Am Fear a Chuir Ruaig air na Speachan

Le Alistair Paul

Le ràith nan speuchan a dlùthadh oirnn seo duan mu ghaisgeach a chuir ruaig air na biastagan buaireanta sin. Am faram a thàinig às a chàr Am fear a chasgair na speachan Chuireadh e clisg air na bodhair Ceithir cuibhlichean cuagallach A’ bogadaich gu aighearach Bho phoit-tholl gu poit-tholl Aig astar a bha smuaineachail An …


Tadhail air

Powered by WPeMatico

Falach-cuain

Le Steaphan

Falaich thu fhèin mar chùlanach
am broinn do sheòmair chadail
a dh’ullaich do mhàthair chaomh dhut,
bhon a tha buirb air do thòir.

Buirb thapaidh nach do stad
gus do chiont a chur an teagamh,
cha d’ chuir ’ad ceist anns a’ chasaid
a chuala thu nad sheasamh.

Chan ann gun fhios a bha thu
dar ràinig ’ad do stairseach fhèin,
is cha do dh’fhan thu ann
a bhith gearrte às mar loch-bhlèin.

Stuigeadh annad na coin
bho stèisean gu port-adhair,
feadh frìthean an àrd-bhaile
ach ghabh na h-ùmpaidhean sgàth.

Is ann nach robh iad eòlach ort,
’s chan fhac’ ’ad broinn do mhàileid;
shaoil iad thu bhith teicheadh bhuap’
seach bhith dol am bad do nàmhaid.

Le Steaphan Mac Risnidh

Share


Tadhail air

Powered by WPeMatico

Portraid Teaghlach a’ Mharsanta

Le Alistair Paul

Ann an 1765 chaidh dealbh a pheantadh dhen teaghlach aig a’ mharsanta tombaca
John Glassford. Lorgar fìor bhrìgh na h-ìomhaighe anns na rudan nach fhaicear.

Naoi aodannan aibhseach
Air an aiseig ann am frèam oir
Sùilean nan dubh linneachan
Gun annta fiamh aigne
Ìomhaigh dhachaigheil
A roghnaicheadh dhomh
Tro faileasan fada tìm
Teachdaireachd sheòlta
Aig gach suathadh-bruis mìn

Soirbheachas bheatha
Torrachas: toirbheartas
Saoibhreas: sealbhachas

Ach, cò an sgeul nach deach innse
A tha am falach anns an duibhre?
Co na taibhsean nach do nochdadh
Ag èigheachd gu sàmhach an sgeòil?

Maoidheadh fhiachan is misge
Cagar mnà is cloinne a dh’eug
Cràdh-chaoineadh thràillean
An cuimhne air ìobairt do bhreug

Share


Tadhail air

Powered by WPeMatico

Dàn spioradail | Liam Alastair Crouse

Le Liam.Alastair

Seo dàn spioradail a rinneadh le Liam Alastair Crouse, a fhuair duais nan sgrìobhadairean ùra airson na bàrdachd ann an 2019. Tha am pìos a’ suidheachadh dìleab agus làthaireachd na Crìostachd an cois nàdar is cruthaidheachd Uibhist, a’ tarraing air cuid de bheul-aithris na sgìre, can, mu Choinneach no mun bhrìdean. Aig bonn na duilleige, tha clàradh dheth a’ gabhail an dàin (agus na rainn ann an òrdugh eadar-dhealaichte).

Nach cluinn thu an ceòl ud a dheònaicheas gràs Dhè?
O èist ris an laoidh tha gun chaochladh gun àicheadh:
Air osag na gaoithe thar aodann nan àrd-bheann,
Air gàirich a’ chuain tha bith-bhuan air na tràighean.

Gur fada is cian bha an Trianaid na làthair
An ceàrnaidhean tuath air an cuairtich an sàile;
Tha eachdraidh na Crìosdachd gu dìomhair san àrainn
Mar neamhnaid co-shìnte ri mìorbhailean nàdair.

Le spiorad na Cruthaidheachd gu ciùin anns an àite
Tha tighinn fa-near dhomh mar bheannaich gu gràdhmhor
Am brìdean thug dìon don mhac, Ìosa, o nàmhaid –
Rìgh Herod ’s an t-eachraidh – fon fheamainn rinn shàbh’ladh.

O stèidhicheadh tràth ann nuair thàinig an cràbhach,
Air taisteal gu crìochan na rìoghachd fo aidmheil,
Chuir Coinneach air leathad an eaglais an càradh
Gu sgaoileadh na fàisneachd aig fàidhean air Pàrras.

An Soisgeul rinn fàs às an làrach sa bhàgh ud,
An làthair na Trianaid bha riamh anns na h-àirdean:
Fo sgàil na Beinn’ Mòire tha còmhnaidh le ’gràsan –
Mar chaithris an Aoin air A chaoraich gun fhàilneadh.

Tha sòlas na sìthe san tìr seo an-còmhnaidh,
Le beannachd an Triath a tha riarachadh dòchais,
O mhullach nam beanntan gu gleanntan ar n-eòlais,
Tha m’ anam gu mùirneach an ùmhlachd Do thròcair’.

Share


Tadhail air

Powered by WPeMatico

Tàladh Na Mara

Le Alistair Paul

Sgeulachd goirid le Alistair

Dh’iarr i air luchd frithealaidh an àite an t-seithir aice a chur mu choinneamh na h-uinneige is chuireadh i seachad na h-uairean a’ coimhead a-mach an sin gu muir, na sùilean aice ag obair thar fàire is stuagh; air ais air adhart; air ais is air adhart. ‘Seo na pileachan agaibh Mhòr m’eudail.’ chanadh na nursaichean. Ghnogadh i a ceann gun a sùilean a thoirt far an t-seallaidh roimhpe. No; ‘An e mince no iasg a ghabhas sibh an dùigh?’ ‘Iasg a ghabhas mi.’ Dhèanadh i faite-ghàire gun fhacal eile a radh. Cha b’ e gun robh i mì-mhodhail, dìreach gun robh i fa leth na dòigh bho chàch. B’ ainneamh a bhiodh i an cuideachd nan luchd còmhnaidh eile.

‘Mam. Tha mi an seo’. B’ e a nighean, Ruth, aig dòras an t-seòmair aice. Chiadh Ruth a-null gu a màthair is shuidhe i air an t-seatheir ri taobh. Airson tiotan thàinig Mòr air ais gu làthearachd an rùim bhig. Thog i a sùilean. ‘Ruth!’ A-mach às na trì pàistean a bh’ aice na beatha; sin mac is dithis nighean; b’ e Ruth an aon dhiubh a thadhailadh air Mòr gu cunbhalach. B’ ise a b’ fhaisge dhi. B’ ise a bu choltaiche rithe. Dh’fhan an dithis an uair sin nan tost greis a’ coimhead a-mach air an uinneig gun fhacal eadorra.

Thug Ruth am fòn aice a-mach às a pòcaid. ‘Tha Tòmas air toiseachadh aig an oilthigh.’ thuirt i. Sheall Mòr air dealbh a h-ogha air a fòn; esan air a chuairteachadh le daoine òga eile, uile le smigean air am beòil is boillsgeadh nan sùilean. ‘Tha coltas toillichte air.’ Thuirt i. Bha na bloighean de chòmhradh sin, eadar nighean is màthair, nam boinneagan solais anns an dubharachd; seudan; mar na meanbh chreutairean bruichneach a nochdas am maise tiotan ann an doimhneachd a’ chuain mus meath iad dhan dorachadas às ùr.

Bha tòrr faileasan gam falach san dorchadas. B’ e athair Thòmais fear dhiubh sin; fear a thàinig is a ghin leanamh ann an broinn Ruth, ach nuair a thàinig suarachas an duine am bàrr fhuair i cuidhteas e. B’ e sinn an seòrsa tè a bh’ínnte; tè laidir na h-inntinn nach seasadh ri droch-dhìol. Bha i mar a màthair san t-seagh sin. Carson a-rèiste a sheas a mathar ri 40 blidhna de shuarachas bho h-athair; faileas eile. A rèir na mòr-chuid b’ e athair math a bh’ anns an duine aig Mòr; fear a chuir seachad a bheatha a’ cosnadh do a theaghlach. Ach s’ e an fhirinn gur e fear eudach a bh’ann a chum fo smachd teann a bhean is gun do chuir ise seachad a beatha posda fo bhràighdeanas dha. Cha robh ceist gum biodh i an cuideachd fireannach eile uair sam bith gun esan a bhith còmhla rithe. Bu ghann a gheibheadh i fiù’s cead a dhol a mach còmhla ri a caraidean.

Neònach, bu tric a smaoinicheadh Ruth, mar gur e ar pàrantan na daoine as fhaisge oirnn ach gur iad as lugha as aithne dhuinn. B’ e seanchas na màthar an aon sgeul a lean ri Mòr cho fhàd ’s a b’ aithne do Ruth, tè a dh’fhritheil feumlachdan a teaghlaich. An robh a màthair ann fiù ’s mus robh i posda. Nan robh cha b’ aithne do Ruth cò i. Ro fhadalach airson faighneachd.

‘Tha mi air a bhith a’ clìoradh cuid dhen stuth san ataig’. Bha Ruth air a guth a thogail.

‘Cha fheum thu èigheachd Ruth!’

Thog Ruth poca phlaistig bon làr is chàraich i ri taobh a màthar e. ‘Seall na fhuair mi. Seann chòta no rudeigin. Chaidh fhalach an sin fo bhrat. Carson a dh’fhalaicheadh cuideigin an sin e?’ Thug Ruth pòg do a màthair i thog i oirre a dh’íonnsaigh an dorais.

Thàinig guth fann a màthar às a dèidh: ‘Tapadh leat a ghraidh. Is tus an aon duine a thuig cò mi.’

‘Cha bu luaithe a bha Ruth a-mach air an doras na shìn Mòr a corragan a-steach dhan phòca gus an do bhean iad ris a’ bhian mhìn na bhroinn.

********

B’ e an ath mhadainn a fhuair Ruth an gairm don dachaigh-cùraim. Thug an nurs a-steach i. ‘Am bu mhath leibh ur màthair fhaicinn?’ thuirt i ri Ruth.

‘Bu mhath’.

An sin, air an leabaidh, bha a’ bhodhaig na sìneadh, ach cha b’ e Mòr a bh’ ann ach craiceann falamh. Thog Ruth am poca plastaig falamh bhon làr is chuir is na pòcaid e. Chaidh a-null dhan chladach is sheas i an sin a’ coimhead a-mach gu muir. Thog i dòrnag. Dh’fhairicheadh i suailichean a` luasgadh is sruthan a’ cuairteachadh. Dh’fhairicheadh i blàthachadh gathan na grèine. Dh’fhairicheadh i tarraing na gealaich. Bha Ruth cotlach ri a màthair. Chunnaic i faileas san uisge. Tonn a’ leum. ‘S dòcha. Creutair a’ mireadh san fhairge. ‘S dòcha.

Share


Tadhail air

Powered by WPeMatico

Cha toigh leam am plìon ud

Le Steaphan

Tomhas de bhàrdachd eile. Tha seo co-cheangailte ris na beachdan aig mòran de luchd-“cha bu chòir” air na meadhanan sòisealta nuair a thug iad mun aire droch-bhuil “Breat-a-mach”. Dhan sgrìobhadair seo, bha nàdar de “phlìonas” a’ tighinn tarsaing anns a’ bheòlagraich mhilis a bha a-nis a’ dol air ais ’s air adhart air Twitter eadar muinntir “bu chòir” agus “cha bu chòir”.

Cha toigh leam am plìon ud

Le Cead Creative Commons

 

Beul-bòidheach muinntir “nach bu chòir”
guth a ràdh tuilleadh,
oir cha toigh leam am plìon ud.
B’ e an-dé an latha agus an-sin an t-àm,
ach b’ e Lunnainn an taghadh
’s chan e Bhruiseal an roghainn,
is cha toigh leam am plìon ud.
“Cha ghabh an Roinn-Eòrp’ sinn
a-muigh no ’mach ,
is chan fhaighear an-dé
air ais an-diugh”, ars’ iadsan.
B’ e Lunnainn an taghadh
is cha b’ e Bhruiseal an roghainn.
cha toigh leam am plìon ud.
A’ gabhail orr’ an-diugh gun till an tìm
a thugadh air falbh leis na breugan mìn,
ged a b’ e Lunnainn an taghadh
’s nach b’ e ’Bhruiseal an roghainn. …
…Ò, cha toigh leam am plìon ud!
Mur b’ e Murphy,  no Brown,
cò ach Darling nan àite?
 Ach, fhuair sinn Mundell beag
leis an fhaite-ghàire.
Ò, cha toigh leam am plìon ud!
Chuir iad às an cuirp
mun t-suaile san domhain
“Dar a ruigeas sinn am bàrr,
se an sgeir a bhios fodhainn!”
…Cha toigh leam am plìon ud….
Gach neach ´s a thoil fhéin
“Och is ochan nan och éire!” …
… B’ e Lunnainn an taghadh
’s cha b’ e ’Bhruiseal a roghainn. …
.. Ubh, cha toigh leam am plìon ud.

 

Le Steaphan Mac Risnidh

Share


Tadhail air

Powered by WPeMatico

Tàidh

Le Alistair Paul

Ged a tha an saoghal air fàs nas neo-fhoirmeile agus is tric a chithear fir gnìomhachais is poilitigs às aonas tàidh orra san latha th’ann, tha fhathast cuid a shuidheachaidhean ann far a bheilear a’ sùileachadh gun cosg na fir tàidh. Ach nach e rud caran neònach a th’ann an tàidh nuair a smaoineachas sinn mu dheidhinn?

Taidh

Faigh deagh-phìos anairt
Fear le dath a thig riut
Nam faighear a leithid ann
An taobhsa den chruinne

Geàrr dheth stiall dìreach
Leud a h-aon no dà òirleach
Stiall a thèid barra-chaol
Bho earball gu earball

Cha bu mhiste thu goban a chur ann
Fear dhiubh aig gach ceann
Mus tèid mu do mhuineal an stiallsa
Snaimh air a ceangail innte gu finealta

Teannaich an t-snaidhm mu d’amhaich
Gus am bi thu an impis do thachdadh
Gun stad a chur gu h-iomlan
Air fuil fhaighinn gu d ‘eanchainn

Feuch am fàg thu fad fada gu leòr
Fear a ghabhas greimeachadh air
Mas ann ann an sabaid thu
No air do shlaodadh mar chù

‘S tus’ san urrainnear suim a chur a-nis
Ge duine ìosal no uasal thus’
Na dìochuimhnich; mus fhalbh thu robhad
A’ chòrr de d’ aodach a chuir umad

Share


Tadhail air

Powered by WPeMatico