Category: Gun roinn-seòrsa

“B’eòlach ur sinn-sinn-sinn seanair orm …

“Rugadh mi iomadh bliadhna air ais – ann an Èirinn, no, is dòcha, ann an Alba Nuadh. Dhìochuimhnich mi. Cò-dhiubh, dh’fhuirich mi ann am Pictou agus na h-Eileanan Magdalen anns an naoidheamh linn deug agus chaochail mi eadar 1840 agus 1870.

“Dè’n aois a tha mi anns an dealbh seo? Tha e duilich ri ràdh. Dè ur beachd?”

Uill, a chàirdean, feumaidh mi ràdh gur e mo “sheanair” a tha anns an dealbh seo – mo shinn-sinn-sinn-sinn seanair Seán Ó Caiside, is dòcha, no a mhac Seumas, mo shinn-sinn-sinn seanair. Fhuair mi an dealbh seo bho co-ogha agam ann an Alba Nuadh, Réamoinn Ó Caiside. Gun robh maith agad, a Réamoinn!

Fhuair e sgrìobhadh air chùl an dealbh ag innse gur e “John Cassidy, schoolmaster” a bh’ ann. Ma bha, tha e mìorbhaileach gu bheil dealbh dheth againn an latha an-diugh. Rugadh Seán ann an Èirinn anns a’ bhliadhna 1757 agus fhuair e bàs ann an Canada ann an 1842, aig ceithir fichead agus còig bliadhna a dh’aois. Cha d’thoisich iad a’ togail dealbhan gus am bliadhna 1839, tha mi creidsinn.

’S dòcha gur e Seumas, mac Sheáin, a bh’ ann. Rugadh Seumas ann an 1798 agus chaochail esan ann an 1865. Bhiodh sin nas coltaiche, na mo bheachd.

A’ bheil sibh eòlach air seann-èideadh agus dealbhan – dè ur barail?

Seán no Seamus, ’s e duine eireachdail a bh’ ann – fada na b’fheàrr na mise! Chan eil fiasag cho breagha agam idir, gun a bhith bruidhinn mu dheidhinn falt … càite an deach an DNA, mo bhròn!

Gus an ath-thuras, is mise, le meas, Liam mac Sheáin ’ic Fhraing ’ic Alonzo ’ic Anndra ’ic Sheumais ’ic Sheáin. Slàn leibh!

Seo bliadhna na bainnse. Cha robh mi riamh roimhe seo aig ceithir bainnsean anns an aon bhliadhna — agus tha trì mìosan air fhàgail fhathast!

Chan eil mise a’ gearan, tha sibh a’ tuigsinn … chòrd iad uile rium gu mòr, gu h-àraid na bainnsean far an robh pìobairean.

Thachair mi ris a’ phiobaire seo — Tom Herr — aig iomadh banais am bliadhna, ach an turas seo gur ann aig banais a nighean fhèin a bha Tom a’ seinn air a’ phìob. Phòs Megan Herr agus Nathan Lester ann an Richmond, Virginia, aig toiseach a’ mhìos seo.

Bha tuilleadh na pìobairean ann — sheinn Ed Owen à Richmond laoidh anns a’ Ghàidhlig. Tha màthair Megan — Cèit Herr — ag ionnsachadh Gàidhlig cuideachd.

Agus innsidh mi dhuibh: Aig a’ bhanais seo, cha b’e champagne a bha iad ag òl mar dheoch-slàinte, ach mac-na-bracha dìreach às a’ chuaich!

Seo Megan agus “na balaich” (agus seall air a’ bhodach aig bonn na staidhre air an taobh chlì).

A Mhegan agus Nathan, mealaibh ur naidheachd!

Bha mi a’ bruidhinn ri banacaraid, Iona, air an fhòn a-raoir agus bha mi a’ gearain air sgàth ’s gu bheil an aimsir fada ro theth dhomhsa an dràsda. Dh’aontaich i leam agus an uairsin dh’innis i sgeulachd dhomh. O chionn greis bha Iona anns an ospadal agus fhad ’s a bha i a’ feitheamh ris an dotair chuala i cailleach a’ bruidhinn ri nurs. Seo an còmhradh a bha ann eadar an dithis aca, mar a dh’innis Iona e dhomh.

“Och, tha i fada ro theth air an oidhche an dràsda, chan urrainn dhomh cadail gu furasda,” ars a’ chailleach. “‘S bochd sin,” fhreagair an nurs, “a bheil botail-fhuar’ agaibh?”

“Botal-fuar?”

“Seadh, botal-fuar!”

“Tha fhios a’m dè th’ann am botal-teth, ach dè th’ann am botal-fuar?” dh’fhaighnich a’ chailleach.

“Uill,” ars an nurs, “faighibh dà no trì botail phlastaig — bhiodh botail-bhainne, dà liotair, math — agus anns a’ mhadainn, lìonaibh iad le uisge, mu 1.5 liotair, agus cuiribh iad san reòdhadair. Nis, nuair a thèid sibh dhan leabaidh, cuiribh aon air gach taobh dhiubh agus am fear eile faisg air ur casan. Bidh sibh nur cadal mar leanabh a-rithist!”

Abair deagh smaoin!

Bidh fhios aig mòran blogairean cliùiteach gum bi agaibh a’ dol sìos dhan chala agus a’ toirt sùil air na h-ealanan a h-uile turas a bhios tu ann an Inbhir Narann.

Fhuair mi camara ùr an diugh ’s thog mi an dealbh seo nuair a bha mi a’ tighinn dhachaigh uair no dhà air ais. Bha an t-uisge ann aig an àm ’s mar sin chan eil an dealbh uabhasach math, ach tha fhios agam a-nis gu bheil an camara ag obrachadh…

San dealbh is urrainn dhuibh am B of the Bang fhaicinn. ‘S e deilbheadh mór a th’ann a tha na sheasamh aig an lann-cluiche far am bi Manchester City a’ cluich ball-coise. An toigh leibh e? Nam bheachdsa tha e gu math inntinneach agus is toigh leam e.

Uill, thoisich me seo air sgath ’s gun robh agam ri blog a chruthachadh gus am b’urrainn dhomh facal fhagail air blog chuideigin eile. Agus a-nis… tha blog agam. ‘S docha gun cuir mi stuth air. Rudeigin eile ann gus uine a chaitheamh…

Chan eil fhios agam carson a tha mi a’ sgriobhadh anns a’ Ghaidhlig, ach shaoil leam gum bheil cus bhlogaichean ’san t-saoghail ann am Beurla mar tha, agus tha fios nach eil blogaichean Gaidhlig gu leor ann. Mar sin dheth, ’se Gaidhlig a th’agam an seo. Cuideachd, cha chordadh e rium nan robh daoine eile nach b’aithne dhomh a’ leughadh mo bhlog. ‘San t-seadh seo, faodaidh mi a bhith cinnteach nach bi moran dhaoine ’ga leughadh. (Ach mura bheil mi airson gun leugh daoine e, carson a dheanainn blog ’sa chiad dol a-mach?? Deagh cheist!).

Nach math gu bheil muinntir Mhontenegro air bhòtadh airson dealachadh ri Seirbia. Saoil am bi de spionnadh anns na h-Albannaich na bhòtas airson neo-eiseimleachd ann an 2007? Droch theansa!