ʾS e The Ultra Violet Grasslands and the Black City geama cleasachd ficsean-saidheans le Luka Rejec suidhichte ann an saoghal meatailt saidhg-dàlach, agus thàinig an leth-bhreac agam sa phost corra latha air ais. Tha e dìreach barraichte…

Am bliadhna, ri linn Covid, thòisich mi a’ cluich Bruidhnean is Teintidhean (Dungeons & Dragons) a-rithist, a’ chiad uair ann an mu thrichead bliadhna, ach an turas seo, le mo theaghlach air Zoom gach seachdain, agus bha e gabhaidh spòrsail. Chan eil mi air mo theaghlach fhaicinn anns na Stàitean ann an cha mhòr dà bhliadhna, agus bha e ro mhath cothrom fhaighinn cabadaich is gàireachdainn ri chèile fad uair a thìde gach Didòmhnaich.

Air sàillibh Covid agus a’ ghlasaidh-shluaigh is dòcha, tha D&D agus geamannan cleasachd dha leithid a’ sìor fhàs nas mòr-chòrdte an-dràsta, ach cuideachd, tha an cultar mun cuairt air na geamannan seo air caochladh agus air iomadachadh mòran bhon a bha mi fhìn nam dheugair agus gan cluich tràth anns na h-ochdadan. Mar eisimpleir dhen iomadachd seo, thàinig mi thairis air na bhideoan aig Ben bho Questing Beast mu Ath-bheothachadh na Seann-Sgoileadh ann an saoghal nan geamannan cleasachd. Bha mi air beagan a chluinntinn mar-thà mun fho-chultar seo, gun robh e car coltach ri fo-chultar nan iriseagan (zines) an lùib saoghail punc, gum biodh daoine a’ cruthachadh nan geamaichean cleasachd aca fhèin, air am foillseachadh gu neo-eisimealach, ach an dèidh dhomh coimhead tro na bhideoan aig Ben, chuir e iongnadh orm cho àlainn ʾs a bha cuid dhiubh. B’ e obair ealain a bh’ annta.

Chaidh mo ghlacadh gu sònraichte leis an fhear seo, The Ultra Violet Grasslands and the Black City, ga sgrìobhadh agus ga dhealbhachadh Luka Rejec, agus ga fhoillseachadh le Exalted Funeral. B’ e an ealain sa gheama a ghlac m’ aire an toiseach. Tha na dealbhan aig Rejec craicte brèagha, ach chòrd bun-nòs a’ gheama rium cuideachd: geama ficsean-saidheans suidhichte ann an saoghal meatailt saidhg-dàlach, le eileamaidean den ghnè an Saoghal a’ Bàsachadh agus dhen gheama Oregon Trail air an cothlamadh a-steach. Chuir mi òrdugh gu Exalted Funeral, agus an dèidh mòran mhìosan, thàinig an leth-bhreac agam beagan làithean air ais. An dèidh dhomh a leughadh a-nis, b’ urrainn dhomh a ràdh gum b’ fhiach e am feitheamh gun teagamh.

ʾS e a’ chiad rud a chanainn, mur h-eil cuideigin eòlach air D&D no geamannan cleasachd mar-thà, chan eil UVG a’ dol a dhèanamh cus ciall dhaibh. Chan e “geama inntrigidh” a tha seo, agus tha D&D fhèin fada nas fheàrr anns an t-seagh sin. Cuideachd, cha b’ e geama do chloinn a tha seo idir. Chan e ʾs gu bheil e gu sònraichte drabasta no dad mar sin, ach a’ smaoineachadh air na nieces is nephews agam, cha chreid mi gun gabhadh iad mòran ùidhe anns na tèaman is cuspairean na chois.

Tha an geama seo ag amas air inbhich, agus gu sònraichte air daoine a tha measail air an stoidhle chluiche ris an canar taigh-cluiche na h-inntinne: ag innse sgeulachd ri chèile bho sgafall togarrach ach tana, agus le siostam de riaghailtean aotram. Tha an geama seo mòr, agus chite gum b’ urrainnear a chluich fad mhìosan, ach tha e cuideachd “gann” ann an seagh: tha an t-ùghdar a’ fàgail mòran spas dha na cluicheadairean a bhith a’ togail an t-saoghail mun cuairt orra fhad ʾs a thèid iad air adhart.

ʾS e sructar a’ gheama “siubhal bho phuing gu puing”. Bidh thu fhèin agus na cluicheadairean eile nur dàna-chuairtearan ann an carabhan a tha a’ siubhal tron Mhacair Os-Bhìolait a dh’ionndaigh a’ Bhaile Dhuibh, a’ lorg ionmhas agus chothroman malairt, agus a’ tachairt ri annasan air an rathad, cuid dhiubh cunnartach. Tha na h-annasan a chruithich Rejec dìreach sgoinneil, ach tha sructar a’ gheama aige a’ brosnachadh nan cluicheadairean agus an rèitire a bhith a’ ruith leis na beachdan aige agus a’ cleachdadh a’ mhic-mheanmna aca fhèin. An àite mhìneachaidhean fada no mapaichean mionaideach, tha an geama ga dhèanamh, gu h-ìre mhòir, a liostaichean de bheachdan air na dh’fhaodadh tachairt.

Mar eisipleir, ma thèid an carabhan agad tron “Forest of Meat”, bidh an rèitire a’ cur dìsinn 12-taobhach, agus a’ taghadh bho lìosa de cothroman agus chunnartan a dh’fhaodadh tighinn am bàrr, agus ma gheibh sibh ochd, mar eisimpleir, seo an suidheachadh:

Cult of the Final Machine has created a botano-mechanical horror that gestates from instar to instar in the bodies of mammals, adapting and growing as it does so. One has picked up the caravan’s trail.

td 119

Chan eil barrachd stiùiridh ann na sin. Feumaidh an rèitire agus na cluicheadairean obrachadh a-mach ri chèile dè tha sin a’ ciallachadh, agus sgeulachd a chruthachadh bho chriomaigean beaga mar seo, agus ʾs e sin an spòrs! Tha an inntinn aig Rejec da-rìribh fiar, toinnte ann an seagh math, agus tha an geama lom-làn bheachdan mar a leithid shuas. Chan eil fios agam cuin a bhios cothrom agam fhìn an geama seo a chluich, ach tha e a’ toirt tlachd dhomh dìreach a bhith a’ leughadh troimhe mar sheòrsa pìos ficsein, a’ coimhead air an ealain mhiorbhailich, agus a’ gàireachdainn air na beachdan àraid, cruthachail aig Rejec. Mholainn gu mòr e.